- Star Planet

''Η χημική σύνθεση του ηλιακού μας συστήματος''

Ο γαλαξίας μας περιέχει μεγάλα σύννεφα από διαστρικό υλικό, αποτελούμενα από σκόνη & αέρια που στροβιλίζονται βίαια και των οποίων η διάμετρος φτάνει σε αποστάσεις αρκετών ετών φωτός. Αυτά τα σύννεφα ονομάζονται ενδογαλαξιακά νεφελώματα και αποτελούνται από αέρια , κυρίως υδρογόνου αλλά και από άλλα βαρύτερα αέρια, όπως το άζωτο και το οξυγόνο που είναι αναμειγμένα με ελαφρότερα αέρια μαζί. Τα σωματίδια σκόνης που περιέχονται στα νέφη αποτελούνται από μικροσκοπικούς συμπαγείς πετρώδεις κόκκους που σχηματίστηκαν από υλικό που εκτινάχθηκε κατά την διάρκεια της εξέλιξης της ζωής των αστέρων και περιέχουν πιθανόν στην σύνθεσή τους πυρίτιο, άνθρακα αλλά και μέταλλα. Οι κόκκοι αυτοί αποτελούν τους πυρήνες των σωματιδίων σκόνης που περιβάλλονται από πάγο μεθανίου, αμμωνίας ή νερού και είναι αναμιγμένοι μέσα στο νεφέλωμα. Τα περισσότερα αέρια βρίσκονται σε σκοτεινή κρύα μορφή εκτός εάν υπάρχουν νεαρά θερμά αστέρια μέσα στο νεφέλωμα οπότε και τα αέρια αντιδρώντας με την υπεριώδη ακτινοβολία των νεαρών αστέρων παράγουν φθορισμό.

Μέσα σε αυτά τα νεφελώματα αερίων περιέχονται ογκώδη σκοτεινά νέφη με πολυσύνθετα αλλά και με οργανικά μόρια με περισσότερα από 50 άτομα, γεγονός που μας αφήνει να συμπεράνουμε ότι τα οργανικά μόρια είναι συνηθισμένο φαινόμενο στο διαστρικό χώρο. Έτσι τα αστέρια που σχηματίζονται από διαστρική σκόνη & αέρια και συνεπώς και τα πλανητικά συστήματα που γεννιούνται μέσα στα μητρικά αστέρια , θα περιέχουν τα ίδια οργανικά υλικά με αυτά. Τα οργανικά μόρια θα μπορούσαν να δράσουν ως τα αρχικά στοιχεία της δημιουργίας της ζωής σε πλανητικά σώματα.

Σε μία ευρεία ζώνη ανάμεσα στους πλανήτες Άρη & Δία εκτείνεται η ζώνη των αστεροειδών. Εδώ τα κομμάτια των βράχων που την αποτελούν ποικίλουν σε μέγεθος από μερικά μέτρα έως και μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα και περιφέρονται σε τροχιά γύρω από τον ήλιο όπως και οι πλανήτες. Πρόκειται για ένα ποικιλόμορφο γκρουπ από βράχους, που αντανακλά την περιπλοκότητα των διαδικασιών που έλαβαν χώρα κατά την δημιουργία τους πριν από περίπου 5 δις. χρόνια. Αυτά αποτελούν τα σώματα από τα οποία κυρίως προέρχονται οι μετεωρίτες που πέφτουν στην γη.

Για τους επιστήμονες οι μετεωρίτες αποτελούσαν μία διπλή πρόκληση. Πρώτα θα έπρεπε να ανακαλύψουν την πηγή προέλευσης τους και δεύτερον να μπορέσουν να μάθουν να διαβάζουν και να ερμηνεύουν τις πληροφορίες που είναι κρυμμένες στα υλικά από τα οποία αποτελούνται. Με την εξέλιξη των επιστημών της χημείας ,της φυσικής και της γεωλογίας τις τελευταίες δεκαετίες του 20 αιώνα η αποκρυπτογράφηση των πληροφοριών που έκρυβαν έχει πλέον έρθει στο φως και μας μιλάει για μία ιστορία του ηλιακού μας συστήματος όπως δεν θα μπορούσαμε να την φανταστούμε πριν από 30 περίπου χρόνια. Είμαστε πλέον, χάρη και στην εξέλιξη της τεχνολογίας , ικανοί να διαβάσουμε την ιστορία τους που μας οδηγεί 4,567 δις εκατομμύρια χρόνια πίσω και μας διηγείται την απαρχή της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος και των πλανητών. Βέβαια υπάρχουν ακόμα κάποια κενά στις σελίδες της ιστορίας αυτής που θα πρέπει να αποσαφηνιστούν – πρωτίστως μέσα από την περαιτέρω εξερεύνηση των δεδομένων που μας προσφέρουν οι μετεωρίτες- όμως το βιβλίο της ιστορίας του ηλιακού μας συστήματος είναι πλέον σχεδόν καταγεγραμμένο και δεν παραμένει παρά να συμπληρωθούν λίγες μόνο επιπλέον σελίδες.

''Μερικές φωτογραφίες από πετρώματα''